کنوانسیون مربوط به تالاب های مهم بین المللی (کنوانسیون رامسر)
تالاب ها جزو پیچیده ترین و زنده ترین اکوسیستم های جهان هستند که می توان آنها را از این نظر با صخره های مرجانی و جنگل های استوایی مقایسه کرد. تالابها می توانند میزبان تنوع وسیعی از گونه های میکروبی، گیاهان، حشرات، دوزیستان، خزندگان، پرندگان، ماهی و پستانداران باشند. همه این گونه ها، ارتباط نزدیکی به یکدیگر دارند که یک چرخه حیاتی و مجموعۀ پیچیده ای از واکنش های متقابل را شکل می دهند. اگر یک گونه ای حذف شود، کل شبکه اکولوژیکی در خطر است که می تواند در طی زمان منجر به فقدان کل یک اکوسیستم شود. به همین دلیل، حفاظت از زیستگاههای تالاب به منظور حفظ تنوع زیستی داخلی و جهانی بسیار حیاتی است. همانطور که تالابها نقش حیاتی در همه چرخه های طبیعی دارند، مزاحمت های انسانی بر فرآیندهای طبیعی تاثیر گذارهستند. برای مثال این تاثیرات شامل فقدان و نابودی آب آشامیدنی، تجزیه و نابودی زیستگاهها، از بین رفتن گونه های جانوری گیاهی، افزایش بلایای طبیعی و تاثیرگذاری بر تغییرات آب و هوایی می شود. کنوانسیون رامسر، به عنوان تنها کنوانسیون جهانی پایه گذاری شده در ایران، قدیمی ترین معاهده بین الدولی جهانی با تاکید بر حفاظت و استفاده پایدار از طبیعت و تنها کنوانسیون بین المللی حفاظت از تالاب هاست. گرچه نام رسمی کنوانسیون «کنوانسیون تالاب های با اهمیت بین المللی به ویژه به عنوان زیستگاه پرندگان آبزی» است، ولی طی گذشت سال ها، کنوانسیون نگرش خود را چنان گسترش داده که تمام ابعاد حفاظت و استفاده معقول و پایدار از تالاب ها را در بر می گیرد. از این رو به «کنوانسیون حفاظت از تالاب ها» یا «کنوانسیون رامسر» شهرت دارد [23].
کنوانسیون رامسر در دوم فوریه 1971 منعقد و در 21 دسامبر 1975 لازم الاجرا شد. محل انعقاد این کنوانسیون شهر رامسر ایران، محل دبیرخانه آن شهر گلاند سوییس و مرجع نگهدارنده اسناد، سازمان جهانی یونسکو است و اجلاس های آن موسوم به «کنفرانس کشورهای عضو» هر سه سال یکبار درباره موضوعات، خط مشی و ارائه گزارش فعالیت های سه سال گذشته در خصوص حفاظت از تالاب ها برگزار می شود. این معاهده 160 کشور عضو را ملزم به تعیین و حفظ تالاب های با اهمیت بین المللی و تشویق به استفاده معقول از آنها می نماید. بنابراین کنوانسیون رامسر اولین معاهده ای است که به شناسایی تالابها به عنوان یکی از سازنده ترین منابع حمایتی اکولوژی بر روی زمین عمل کرده است. این کنوانسیون در سال 1352 توسط مجلس ایران تصویب گردید.
2-2-2-6- کنوانسیون مسئولیت بین المللی در مورد خسارات ناشی از اجسام فضایی
این کنوانسیون مشتمل بر یک مقدمه و بیست و هشت ماده است. دول طرف این کنوانسیون با توجه به منافع مشترک کلیه افراد بشر دو امر توسعه اکتشافات فضایی و استفاده از فضای ماورای جو در مقاصد صلح جویانه را خواهان هستند. با اشاره به معاهده مربوط به اصول حاکم بر فعالیتهای دولتها در زمینه اکتشافات و استفاده از فضای ماورا جو، کره ماه و سایر اجرام سماوی پرداخته می شود.
با توجه به اینکه علیرغم اقدامات احتیاطی که دولتها و سازمانهای بین المللی که بر پرتاب اجسام فضایی مبادرت می کنند، باید معمول دارند این اجسام ممکن است موجب خساراتی گردند. با علم به لزوم وضع مقررات و اتخاذ تدابیر موثر بین المللی در مورد مسئولیت در قباال خسارات ناشی از اجسام فضایی و به ویژه در مورد پرداخت غرامت منصفانه به قربانیان خسارات بر طبق کنوانسیون حاضر عمل می شود. دولت پرتاب کننده به دو گروه الف- دولتی که اقدام به پرتاب اجسام فضایی می کند و یا وسایل پرتاب اجسام فراهم می آورد. ب- دولتی که با بهره گرفتن از قلمرو و تسهیلات او اجسام فضایی پرتاب می شود تقسیم می شوند. این کنوانسیون در سال 1352 توسط مجلس سنا در ایران به تصویب رسید [24].
2-2-2-7- کنوانسیون 1972 در ارتباط با حمایت از میراث طبیعی و فرهنگی جهانهوردآ
رگه ی حایل بزرگ، بزرگترین سیستم مرجانی است که تاکنون وجود داشته است. گراند کانیون حدود شش میلیون سال از تاریخ زمین را در نظر گذرانده است. جزایر گالاپاگوس الهام بخش چارلز داروین در تئوری تکامل وی بوده است. جزیره گوری یادگاری از برده داری است. قلعه های هایتیی یک نشانی از آزادی است که بوسیله برده هایی که آزادیشان را بدست آورده بودند، ساخته شده است. این مکان های طبیعی و فرهنگی بسیار گسترده هستند و هنوز این حقیقت مشترک در میان همه اینها وجود دارد که این آثار به همراه آثار دیگر تشکیل دهنده یک مشترکی هستند که به عنوان شاهدی منحصر به فرد برای یک گذشته و تاریخ طولانی است که پاس داشته خواهند شد. نابودی آنها یک ضرر غیر قابل جبران برای بشریت خواهد بود. میراث فرهنگی و میراث طبیعی دارایی های بی قیمت و غیر قابل جایگزینی نه فقط برای هر دولت، بلکه برای همه بشریت به صورت یک جامعه واحد محسوب می شود. فقدان هر یک از این دارایی ها از طریق تخریب یا نابودی، ضعف میراث همه مردم جهان را به همراه خواهد داشت. بخشهایی از این میراث بخاطر ویژگی های استثنایی می توانند به عنوان ارزش فوق العاده جهانی ملاحظه شوند و از این رو شایسته حمایت ویژه در مقابل خطراتی است که این مکانها و آثار بطور فزاینده ای با آنها رو به رو هستند و آنها را تهدید می کند. این کنوانسیون بوسیله کنفرانس عمومی یونسکو در سال 1972 تصویب شد و 187 کشور به این کنوانسیون نیز ملحق شده اند و در سال 1353 به تصویب مجلس شورا ملی ایران رسید.
. Convention on wetlands of international importance especially as waterfowl habitat ponds (Convention on Wetlands) – Ramsar 1971
. http://www.ghavanin.ir/detail.asp?id=6997
. Convention on International Liability for Damage Caused by Space Objects
. http://rc.majlis.ir/fa/law/show/96996
. Convention for the Protection of the World Cultural and Natural Heritage
