پایان نامه کنوانسیون زیست محیطی-تغییرات آب و هوایی

ارسال شده در 6 خرداد 1400 توسط فاطمه کرمانی در بدون موضوع

کنوانسیون چارچوب ملل متحد در مورد تغییرات آب و هوایی

هدف از این کنوانسیون بررسی تاثیرات نامطلوب تغییرات آب و هوایی است. اما هدف خاصی که کنوانسیون در راستای بررسی کلی تاثیرات تغییرات آب و هوایی دنبال می کرد، ثبات تراکم گازهای گلخانه ای در سطح که اجازه سازگاری طبیعی با تغییرات آب و هوایی را به اکوسیستم ها دهد. در خصوص این هدف، اصول مطرح شده در اعلامیه ریو در مورد توسعه و محیط زیست و دستور کار 21 به عنوان راهنمای اعضای کنوانسیون مطرح بود که نشان دهنده عدالت درون نسلی، رویکرد احتیاطی، حق به توسعه پایدار و اصل مسئولیت مشترک اما متفاوت خواهد بود. کنوانسیون تغییرات آب و هوایی مقرر می کند که همه اعضا دارای تعهداتی در ارتباط موارد زیر هستند:

- ایجاد فهرستهای ملی از انتشار انواع گازهای گلخانه ای و تقلیل دهنده ها
- ارتقای همکاری علمی و فنی
- مدیریت پایدار جنگل ها، اقیانوس ها و اکوسیستم ها
- ادغام ملاحظات تغییرات آب و هوایی در سیاستهای محیط زیستی، اقتصادی و اجتماعی در سطح ملی

عکس مرتبط با اقتصاد

تعداد مشخصی از اعضای کنوانسیون بر اساس طبقه بندی که در ضمایم این کنوانسیون صورت گرفته است، تعهدات اضافی نسبت به دیگر کشورها عهده دار هستند. کشورهای عضو شامل کشورهای صنعتی هستند. این کشورها متعهد شده اند تا سال 2000 میزان انتشار گازهای گلخانه ای خود را تا میزان تعیین شده انتشار گاز در سطوح سال 1990 کاهش دهند. به منظور این هدف، کشورها ملزم به تصویب سیاستها و تدابیری برای کاهش تاثیرات منفی تغییرات آب و هوایی هستند. این تدابیر از طریق کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و حفاظت از تقلیل دهنده های گازهای گلخانه ای صورت می گیرد. با این وجود، نحوه بیان کنوانسیون 1992 به نحوی مبهم ارزیابی شده است، بطوری که یک تعهد الزام آور بیان شده در کنوانسیون، همچنان مورد سوال و انتقاد بوده است.

کشورهای عضو کنوانسیون در انجام تعهدات خود نسبت به کنوانسیون می توانند بر اساس دیدگاه ها، منابع، اقتصاد و دیگر شرایط که مختص به هر یک است و با دیگران متفاوت است، عمل کنند و اعضا می توانند به طور مشترک سیاستها و تدابیری را برای اجرای کنوانسیون اتخاذ کنند. این مقررات منجر به انجام مذاکرات بیشتر در مورد تعیین میزان خاص کاهش انتشار گازهای گلخانه ای در پروتکل کیوتو 1997 شد. کنفرانس اعضای کنوانسیون به عنوان نهاد اصلی نظارتی کنوانسیون عمل می کند و به طور منظم به منظور بررسی تناسب، اجرا و تاثیرگذاری این کنوانسیون و پروتکل کیوتو نشست برگزار می کند. کنفرانس اعضاء توصیه هایی از بخش فرعی مشاوره فنی و عملی دریافت می کند. بخش تکمیلی اجرای کنوانسیون نیز توصیه هایی در مورد موضوعات اجرایی و خط مشی ها ارائه می دهد. دبیرخانه تامین کننده اطلاعات معتبر در مورد اجرای این کنوانسیون است. اکنون که پروتکل کیوتو لازم الاجرا شده است، کنفرانس اعضا نیز می تواند نشست رسمی اعضا برای پروتکل را برگزار کند که به عنوان (نشست مشترک) کنفرانس اعضا/ نشست اعضا نامیده می شود. نشست نخست اعضا به همراه یازدهمین کنفرانس اعضای کنوانسیون در نوامبر- دسامبر 2005 برگزار شد. این کنوانسیون در ایران در سال 1375 توسط مجلس شورای اسلامی به تصویب رسید.

2-2-2-23- کنوانسیون مبارزه با بیابان زایی سازمان ملل در کشورهایی که به طور جدی با خشکسالی یا بیابان زایی مواجه هستند (بویژه آفریقا)

کنوانسیون 1994 مقابله با بیابان زایی مشتمل بر تعهدات ویژه ای برای دول عضو متاثر از بیابان زایی است و مسئولیت های اضافی را برای دول عضو بیان کرده است. سازمان ملل متحد نخستین معاهده بین المللی راجع به یکی از جنبه های حفاظت از خاک یعنی بیابان زایی در سال 1994 تصویب کرد. بیابان زایی به عنوان تخریب زمین در مناطق خشک، نیمه خشک که در اثر عوامل متعددی مانند تغییرات آب و هوایی و فعالیتهای انسانی بوجود می آید. کنوانسیون برای مبارزه با بیابان زایی و کاهش اثرات خشکسالی در کشور متاثر از این پدیده، از تنظیم و اجرای برنامه های موثر پشتیبانی می کند. این برنامه ها عبارتند از: راهبردهای بلندمدتی که بر حاصلخیزی زمین و احیای آن، حفاظت و مدیریت پایدار زمین و منابع آب تمرکز می کنند. این کنوانسیون الحاقیه اجرایی منطقه ای برای شمال مدیترانه در 10 ماده دارد. همچنین الحاقیه اجرایی منطقه ای برای آسیا، آمریکای لاتین و کارائیب دارد که مهمترین این الحاقیه ها مربوط به آفریقاست. این کنوانسیون مشتمل بر یک مقدمه و چهل ماده و چهار الحاقیه است. ایران در سال 1375 این کنوانسیون را در مجلس شورای اسلامی تصویب نمود.

. United Nations Framework Convention on Climate Change (UNFCCC), Newyork-1992

. “Status of Ratification of the Convention”. United Nations Framework Convention on Climate Change. Retrieved 2013-06-25.