محتوی معدنی استخوانافزایشزمان سرعت انقباض میوکیناز
بدون تغییرسطح برش مقطعی استخوانافزایشآنزیم های گلیکولیتی فسفو فروکتور کیناز
بدون تغییرآنزیم های گلیکولیتی لاکتات دهیدروژناز
۲-۳ پیشینه تحقیق
هوانلو و همکاران (۱۳۷۸) برسی رابطه توان هوازی با تکرارهای سرعتی در فوتبالیست های جوان نخبه ۲۳ نفر را از بین ۶ تیم لیگ دسته اول جوانان شهر تهران را مورد برسی قرار داد ، برای ارزیابی حداکثر اکسیژن مصرفی از پروتکل ورزشی تا سر حد خستگی بر روی تردمیل با بهره گرفتن از تجزیه وتحلیل گازهای تنفسی استفاده شد وتوانایی حداکثر سرعت دویدن را به وسیله آزمون RAST [۲۹]اندازه گیری شد ، میزان لاکتات قبل وبعد از پروتکل RAST اندازه گیری شد ، نتیجه این تحقیق نشان داد بین حداکثر اکسیژن مصرفی با شاخص افت سرعت ، زمان کل فعالیت های سرعتی ، ضربان قلب ریکاوری و تجمع لاکتات رابطه معنادار وجود ندارد(۱۲).
کارهان [۳۰](۲۰۱۲) در تحقیقی به اثرات تمرینات اینتروال مبتنی بر مهارت آموزش با شدت بالا بر عملکرد هوازی و بی هوازی بازیکنان زن فوتسال را بررسی کرد در این بررسی از ۲۴ ورزشکار زن سالم که شامل ۱۲ ورزشکار فوتسال در رقابت های لیگ برتر ترکیه و ۱۲ دانشجوی دختر فعال در رشته های بسکتبال و والیبال از دانشگاه آکسارای در ۸ هفته و هر هفته ۴ روز مورد ارزیابی قرار داد. نتایج بدست آمده نشان داد که تمرینات اینتروال مبتنی بر آموزش اثرات قابل توجهی بر متغیرهای عملکرد هوازی و بی هوازی بازیکنان زن فوتسال گذاشته نتایج نشان می دهد که این مدل آموزشی ممکن است مفید باشد و به عنوان یک ابزار آموزشی در میان مربیان فوتسال مورد استفاده قرار بگیرد (۱۰۲).
گابت [۳۱](۲۰۰۶) در تحقیقی به بررسی جایگزینی تمرینات مبتنی بر بازی به جای آموزش های سنتی در بازیکنان لیگ راگبی استرالیا در بهبود عملکرد سرعت ، چابکی ، قدرت عضلانی و حداکثر توان بی هوازی مورد بررسی قرار دادند به همین منظور ۶۹ بازیکن لیگ راگبی سابلیت در آموزش های مبتنی بر مهارت های بازی و۳۲ نفر در آموزش های مهارت های سنتی در ۹ هفته و هر هفته ۲ جلسه سازمان یافته به اندازه گیری تست های سرعت (۱۰ متر ، ۲۰متر ، ۴۰ متر حداکثر دویدن) ، قدرت عضلانی (پرش عمودی ) ، چابکی(دویدن) و حداکثر قدرت هوازی ، قبل وبعد از دوره آموزشی پرداختند ، نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که مهارت های آموزش داده شده مبتنی بر بازی در محیط رقابتی نسبت به آموزش سنتی باعث بهبود فیزیولوژیکی و عملکرد بازیکنان راگبی شده است(۶۳)
گمبل[۳۲] (۲۰۰۴) بررسی مهارت های مبتنی بر شرایط بازی در متابولیک بازیکنان نخبه راگبی به ارزیابی تغییرات در تناسب اندام استقامتی بر روی ۳۵ نفر در ۹ هفته آموزش پیش از فصل پرداخت ، به وسیله اندازه گیری ضربان قلب در ۴ مرحله۲۰ دقیقه ای با استراحت غیر فعال بود ، نتایج این بررسی حاکی از آن بود که مهارت های مبتنی در بازی در بهبود استقامت قلبی وتنفسی موفقیت آمیز بوده است(۶۵) .
تاباتا [۳۳]و همکاران(۱۹۹۶) به بررسی تاثیرات تمرینات استقامتی با شدت متوسط و تمرینات متناوب با شدت بالا بر روی ۱۴دانشجوی رشته تربیت بدنی پرداخت نتایج نشان داد ۶ هفته تمرینات متناوب با شدت بالا باعث افزایش ۷ میلی لیتر در حد اکثر اکسیژن مصرفی و ۲۸ درصد در توان بی هوازی شده است ، این درحالی بود که تمرینات استقامتی با شدت متوسط باعث افزایش ۵/۵ میلی لیتر در حداکثر اکسیژن مصرفی و بدون هیچ تغییری در توان بی هوازی شده است (۱۱۹).
تسکین[۳۴] (۲۰۰۹) به بررسی اثر آموزش دایره ای بر حداکثر سرعت دویدن ، چابکی و استقامت بی هوازی بر روی ۳۲ دانشجوی تربیت بدنی پسر پرداخت که این تمرینات در ۱۰هفته وهفته ای ۳ بار با طراحی ۸ ایستگاه مدار همراه بود ،نتایج این بررسی نشان داد که تفاوت قابل توجهی در حداکثر سرعت دویدن و چابکی و استقامت بی هوازی در قبل و بعد از آموزش مدار وجود دارد .در نتیجه ۱۰ هفته آموزش مدار باعث بهبود حداکثر سرعت دویدن ، چابکی و استقامت بی هوازی افراد شده است(۷۴).
محمد حسین علیزاده (۱۳۸۹) در تحقیقی تاثیر ۶ هفته تمرینات موازی و دایره ای بر توان هوازی و بی هوازی بازیکنان فوتبال نوجوان پسر را مورد بررسی قرار داد . به همین منظور ۲۴ بازیکن فوتبال را با میانگین سنی۵۲/۰± ۸۵/۱۳و وزن ۲۲/۸± ۹۶/۵۱ به صورت تصادفی در دو گروه تمرین موازی ۱۲ نفر وگروه تمرین دایره ای ۱۲نفر قرار داد ، برنامه تمرینات دایره ای در ۱۰ ایستگاه با ۷۰ تا۸۰ درصد ضربان قلب بیشینه انجام شد ، تمرینات فوق در ۴ هفته نخست در دو دوره ودر هفته پایانی در سه دوره انجام شد . محاسبه توان هوازی و بی هوازی قبل و بعد از دوره تمرینی با انجام دادن آزمون های ۱ مایل دویدن و RAST انجام گرفت. نتایج این پژوهش نشان داد که توان هوازی بازیکنان پپس از ۶ هفته تمرینات دایره ای و موازی در هر دو گروه افزایش معناداری داشته ، اما توان بی هوازی در هر دو گروه افزایش معنادار نداشته است . در نتیجه این تحقیق نشان داد که بازیکنان فوتبال می توانند از تمرینا دایره ای و موازی به منظور افزایش توان هوازی استفاده کنند (۵).
مریم نور شاهی وهمکاران (۱۳۸۹) به بررسی آثار تمرینات مقاومتی وسرعتی بر میزان انعطاف پذیری ، قدرت عضله همسترینگ و توان هوازی پرداختند. بدین منظور تعداد ۳۶ دانشجوی غیر ورزشکار با میانگین سنی ۱/۲۱ را در سه گروه مقاومتی ، سرعتی و کنترل به صورت تصادفی تقسیم کردند . گروه تمرینات مقاومتی و سرعتی به مدت ۶ هفته و ۳ جلسه در هر هفته در این برنامه شرکت کردند . نتایج بدست آمده از t مستقل نشان داد تمرینات مقاومتی وسرعتی موجب تغییرات معنادار در انعطاف پذیری ، قدرت و توان بی هوازی شده ا
ست هم چنین نتایج تحلیل واریانس یک طرفه نشان داد که پس از این دو نوع تمرین از نظر انعطاف پذیری و توان بی هوازی اختلاف معناداری وجود نداشته اما در قدرت معنی دار بود است (۱۰).
اصغر کیان زاده وهمکاران ( ۱۳۹۲) در پژوهشی تاثیر تمرین مقاومتی باشدت کم در مقابل تمرین مقاومتی با شدت زیاد بر ساختار و عملکرد بطن چپ پسران نوجوان سالم با بهره گرفتن از اکو کاردیو گرافی مورد بررسی قرار داد. شرکت کنندگان ۲۴ آزمودنی داوطلب ۱۵ تا ۱۸ ساله که به صورت تصادفی در سه گروه هشت نفره در تمرینات مقاومتی با شدت کم ( ۴۰% تا ۶۰% قدرت بشینه ) تمرین مقاومتی با شدت زیاد ( ۷۰% تا ۹۰% قدرت بیشینه ) وگروه کنترل قرار گرفتند . پروتکل تمرینی به مدت ۸ هفته وهفته ای ۳ جلسه ای اجرا شد. یافته ها نشان داد پس از آزمون نسبت به پیش آزمون در گروه تمرینی مقاومتی با شدت کم مقادیر میانگین ضخامت دیواره خلفی بطن چپ در پایان سیستول (۰۲۸/۰) وضربان قلب استراحت ( ۰۱۷/۰) به ترتیب افزایش وکاهش معناداری نشان داده است. در پس آزمون مقادیر میانگین ضخامت دیواره خلفی بطن چپ در پایان سیستول وشاخص توده بطن چپ در گروه تمرین مقاومتی با شدت کم نسبت به گروه تمرینی مقاومتی با شدت زیاد به ترتیب ( ۰۰۷/۰ و۰۰۵/۰) وگروه کنترل به ترتیب (۰۰۵/۰ و۰۱۵/۰ ) ومقدار میانگین توده بطن چپ در گروه مقاومتی با شدت کم نسبت به گروه تمرین مقاومتی با شدت زیاد (۰۰۷/۰) افزایش معنادار نشان داده است(۹).
کاناکیس[۳۵] وهمکاران (۱۹۸۰ ) در بررسی پاسخ های بطن چپ به برنامه آموزش قدرت اندام تحتانی پرداختند. به همین منظور ۹ مرد سالم (۱۸ تا ۲۷ ) ساله در ۱۰ هفته و هفته ای ۵ روز تمرین دادند این تمرینات در ۳ روز اول شامل حرکات اسکات، حرکت اکستنشن و فلکشن پا با مقاومت حداکثری در ۵ تکرار و در ۱۱ ست انجام گرفت در دو روز دیگر هفته ۵ پرس پا و ۲ حرکت ساق پا با افزایش در مقاومت حداکثری صورت گرفت . ارزیابی فیزیولوژیک قبل از شروع تمرینات قدرتی و دوباره پس از ۱۰ هفته تمرینات توسطاکوکاردیوگرام در حالت استراحت نشان داد ضربان قلب استراحت قبل و بعد آموزش (۲- / ±۶۵ و ۷/۱- /±۵۸ ) ضربه در دقیقه بود و که در نتیجه نشان داد که تمرینات مقاومتی باعث کاهش ضربان قلب شده است (۸۰).
سید فضل ا… قدس میر حیدری و همیلا تکلمی(۱۳۸۲) در بررسی ارتباط تمرینات اینتروال بر تعداد ضربان قلب زمان فعالیت و استراحت پسران دانشجو پرداختند . به همین منظور به مدت ۶ هفته به اجرای یک برنامه
تمرینی تناوبی که بر درگیری دستگاه بی هوازی تاکید داشت که از برنامه تمرینات تناوبی فاکس اختباس شده بود. آزمودنی ها قبل و بعد از تمرینات ۶ دقیقه بر روی چرخ کارسنج رکاب زدند وبا اندازه گیری ضربان قلب با بهره گرفتن از نوگرام استراند میزان VO2max هر آزمودنی تعیین شد. نتایج حاکی از آن بود که کاهش معناداری در تعداد ضربان قلب زمان فعالیت و استراحت و افزایش VO2max آزمودنی ها را نشان می داد(۸).
هوتنروت وهمکارن [۳۶](۲۰۱۲) به بررسی آثار تمرینات با شدت بالا وتمرینات استقامتی پیوسته بر ظرفیت هوازی وترکیب بدن در دوندگان تفریحی فعال پرداختند . به همین منظور با بررسی ۳۴ دونده استقامتی تفریحی مرد و زن که به دو گروه تمرینات آموزش با شدت بالا و استقامت تقسیم شدند. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که انجام این دو تمرین در طول هفته به مدت ۲ ساعت و ۳۰ دقیقه منجر به بهبود قابل توجهی در ترکیب بدن ، ضربان قلب استراحت و توان هوازی شده است ، همچنین در افزایش اوج نسبی اکسیژن موثر بوده است (۹۰).
جدول ۲-۲پیشینه تحقیق
